Niemal każdy istniejący zawód posiada swoją etykę wykonywania. Etykę, czyli zbiór zasad według których dane środowisko postępuje i jest oceniane. Zawód detektywa nie jest pod tym względem prosty, łączy się bowiem z udziałem w ludzkich dramatach, w prywatnych sprawach, a nawet w niebezpiecznych dla zdrowia i życia sytuacjach. Żeby zachować neutralność wobec klientów i granice między prywatną opinią a służbowym zadaniem wymagana jest odpowiednia postawa.
Środowisko detektywistyczne, zrzeszone w Polskim Stowarzyszeniu Licencjonowanych Detektywów stworzyło kodeks etyki detektywa, w celu maksymalnej ochrony poufnych danych, osobistych spraw klientów oraz własnego bezpieczeństwa. Warto zaznaczyć, iż w Polsce zawód detektywa formalnie istnieje od lipca 2001 roku, zatem zbiór zasad jest całkiem świeży. Co się w nim znajduje? Oczywiście, zapisy o wymogu działalności zgodnej z prawem (ustawa o Usługach Detektywistycznych) , profesjonalizmie działań oraz szerzeniu poprawnej postawy zawodowej.
Istnieje zapis o konieczności zachowania bezwzględnej poufności i zachowania tajemnicy zawodowej wobec danych klienta, o bezstronności i neutralności wobec niego. Detektywowi nie wolno przyjmować zleceń, które mogą mieć na celu popełnienie przestępstwa lub próbę ukrycia popełnionego. Nie wolno także utrzymywać w tajemnicy informacji, które tyczą się popełnionych czynów zabronionych; mimo istnienia tajemnicy zawodowej, detektyw nie będzie ukrywał przestępcy ani dowodów popełnienia przestępstwa. Jak w wielu innych zawodach, istnieją również zapisy dotyczące uczciwej konkurencji oraz szerzenia pozytywnego wizerunku w społeczeństwie.
Jak widać, etyka zawodowa detektywa rożni się od powszechnie znanych zasad funkcjonowania poszczególnych grup zawodowych. Jest bardziej skomplikowana ze względu na nietypowy, chwilami wręcz delikatny charakter pracy.