Na fali mody na programy typu reality show, wypłynęło kilka dotyczących tematyki wykrywania przestępstw.  W asyście kamer, zarówno funkcjonariusze mundurowi, jak i incognito, detektywi przeprowadzają śledztwa, rozmowy, zatrzymania i wszystkie czynności związane z prowadzeniem postępowania. Pokazywane sytuacje są zazwyczaj (choć nie zawsze!) odegrane, jednakże dają widzom możliwość wyrobienia sobie zdania na temat mechanizmów działania i przebiegu pracy tego rodzaju.

Czy rzeczywiście media oddają istotę pracy detektywa? Czy po obejrzeniu kilku programów i posłuchaniu sławnych, rozpoznawalnych twarzy można powiedzieć, że branża ta jest już nam znana? Otóż, w praktyce jest to o wiele bardziej skomplikowane; telewizja nie pokazuje wielu godzin czekania i obserwowania, ani żmudnej analizy posiadanych informacji, systematyzowania danych - pokazuje tylko show, ludzkie nieszczęścia, krzyki i łzy - to, co się dobrze sprzedaje.

Zasadniczo, detektyw to zawód zaufania społecznego i nie powinien być kojarzony z medialną szopką. Zarabianie na czyjeś krzywdzie nigdy nie jest etyczne (o etyce zawodu detektywa pisaliśmy ostatnio). Detektyw z racji swojej profesji styka się ze sprawami delikatnymi, prywatnymi, drażliwymi, nawet intymnymi. Społeczeństwo źle edukowane telewizją kojarzy później ten zawód jako medialny i głośny, co staje się swojego rodzaju czarnym pijarem, bo jest nieprawdziwe i niesłuszne. Przymiotem i obowiązkiem dobrego detektywa jest dyskrecja. I tylko taki będzie traktowany jako profesjonalista.